خبر کشته شدن چند نفر سوخت‌بر در سراوان دل انسانهای دردمند را جریحه‌دار نمود. هرچند این اوّلین بار نیست که این اخبار به سمع و نظر مردم ایران و جهان می‌رسد، لذا تأمّلی چند باید کرد تا تمام تقصیرات را بین نان‌آوران رنج‌دیده و حاملان قاچاق (به اصطلاح) از یک طرف و نیروهای نظامی و انتظامی از طرف دیگر تقسیم نکنیم.
بیش از چهار دهه از استقرار نظام جمهوری اسلامی می‌گذرد که هنوز مشکل معیشت اقشار آسیب‌پذیر در مناطق محروم یا کمتر توسعه‌یافته حلّ نشده است. نمی‌دانیم چه کسی را خطاب قرار دهیم. از ابتدای تدوین قانون اساسی توسّط مجلس خبرگان تاکنون بطور مداوم یادآوری می‌شود که ایران تنها خاصّ بخشی از ملّت ایران نیست بلکه ایران برای همه‌ی ایرانیان است و همانطوریکه همه در رنج و مشکلات ایّام انقلاب، هشت سال جنگ تحمیلی و همچنین تحریم‌های ظالمانه دشمنان، برادرانه در کنار هم بودند و از جان و مال خود گذشتند، همانطور هم باید در استفاده از ثروت، قدرت و امکانات به‌طور عادلانه بهره‌مند شوند و از مساوات در اجرای قانون برابر و برادر باشند، امّا متٲسّفانه پیام این شعار در عمل بعضی از مسؤولان بسیار کم‌رنگ بوده است
پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: مردم مانند دندانه‌های شانه باهم برابرند.
آیا همه‌ی مردم ما در جامعه به‌طور مساوی از امکانات، فرصتهای شغلی و شرایط زندگی برخوردارند؟
آیا با همه‌ی مردم درشیوه اجرای قانون یکسان برخورد می‌شود؟
آیا مسؤولیتها تنها بر مبنای تخصّص و شایسته‌سالاری توزیع می‌شود؟
یا این‌که مجموعه‌ای مشخص توانسته‌اند بسیاری از مسؤولیتها را در دایره‌ای محدود میان خود و وابستگان جناحی و فامیلی‌اشان دست به دست نمایند؟
آیا واقعاً تاکنون با پول‌بران و سوخت‌بران و کولبران یکسان برخورد شده است؟
چرا باید بخش‌هایی از کشور از تمام امکانات و فاکتورهای توسعه برخوردارباشند؛ امّا در بخش‌هایی دیگر فریادهای مردم برای تأمین آب آشامیدنی، نان سر سفره، استخدام در یک اداره یا شرکت و حقوق حدّاقلی دیگر با بیمهری و خشونت پاسخ داده شود؟
مگر شعار ما عدالت برای وزیر و فقیر نیست؟
مگر انقلاب ما انقلاب پابرهنگان نبود؟
خطاب من در درجه‌ی اول ریاست محترم جمهور جناب آقای روحانی هستند که بعنوان رئیس‌جمهوری که بیش از شش میلیون رأی را از مناطق اهل سنّت در کارنامه‌ی خود دارند.
چرا هنوز مشکل نان ومعیشت مردم در این مناطق حلّ نشده است؟
آیا در مقابل کشتن کولبران و سوخت‌بران فریادی سر داده‌اند؟ و تذکّری ایراد فرمودند؟
چرا تنها وقت و زمان انتخابات و هفته‌ی وحدت باید به فکر مناطق محروم افتاد و شعار برادری و همبستگی سر داد؟
جناب آقای روحانی شما مسؤول اجرای قانون اساسی هستید.
آیا رواست بعد از ٤٢ سال، مردم محروم و مظلوم مناطق مرزی سیستان و بلوچستان و کردستان هنوز در حسرت تأمین معیشت و امنیت شغلی باشند؟
حتماً می‌فرمایید قاچاق خلاف قانون است. همه قبول دارند که قاچاق خلاف قانون است امّا تبعیض و بیمهری هم خلاف شرع و قانون است.
اگر اختیارات ندارید چرا به مردم اعلام نمی‌کنید که مشکل کار کجاست؟
در کدام کشور یک مذهب، یک نژاد، یک حزب شش میلیون رأی به صندوق می‌ریزند امّا یک وزیر و یک معاونت رئیس‌جمهور به‌عنوان سخنگوی آن جمع، در دولت پیروز، راه داده نمی‌شود؟
در چهار دهه‌ی گذشته که چندین دولت در نظام جمهوری اسلامی به قدرت رسیده‌اند، هر کدام به نوعی از مشارکت دادن اهل سنّت در دولت خود طفره رفته و جوابی قانع‌کننده به ملّت ارائه نداده‌اند. ناگفته نماند کم‌توجّهی در اجرای عدالت (فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی) و نگاه تبعیض‌آمیز، خاصّ اهل سنّت نیست بلکه مناطق دیگری از کشور وجود دارد با وجود مشترکات مذهبی و زبانی امّا از مشکلات مشابهی رنج می‌برند.
در طول عمر انقلاب اسلامی ناصحان اهل سنّت از ائمّه‌ی جمعه و جماعات، نمایندگان مجلس، نخبگان و صاحبان فکر و اندیشه، به مناسبت‌های مختلف به مسؤولان صاحب اختیار توصیه نموده‌اند برای تحقّق وحدت، امنیت و همبستگی اجتماعی باید در توزیع قدرت و ثروت و توسعه‌ی پایدار در مناطق مختلف، عدالت اجرا شود و هر گونه شائبه‌ی تبعیض زدوده شود.
خداوند متعال می‌فرماید:
«وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ» ﴿الذاريات: ٥٥﴾ و یاد آوری کنید زیرا تذکر و یادآوری به نفع مؤمنان است.
امّا راستی چرا این همه تذکّر بر روح وروان بعضی از مسؤولان تأثیری نگذاشته است؟
ایران کشوری ثروتمند و دارای منابع زیرزمینی و سرمایه‌های انسانی کارآمدی است، امّا متأسّفانه از نگاه تبعیض‌آمیز و سوء مدیریت رنج می‌برد.
کولبران و سوخت‌بران اگر در امنیت و آرامش در شرکتها و کارخانجات استخدام شده و در روند توسعه‌ی کشور، مشارکت عادلانه داده شوند هرگز خطر حمل یک کوله‌ی قاچاق را بجان نمی‌خرند و از قانون سرپیچی نمی‌کنند؛ امّا از قدیم گفته‌اند «شکم گرسنه ایمان ندارد.» در همین راستا پیامبر اکرم (ص) نیز می‌فرماید:
«کادَ الفَقْرُ أنْ یَّکُونَ کُفْرا» چیزی نمانده که فقر و گرسنگی به کفر منتهی شود.
قرآن کریم هدف از ارسال کتاب و قانون برای پیامبران را اجرای قسط و عدل در جامعه بیان فرموده است:
«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ» ﴿الحديد: ٢٥﴾ براستی ما پیامبران خودرا با دلایل روشن فرستادیم وهمراه آنها کتاب ومیزان (قانون)نازل کردیم تا مردم قسط وعدل را بپا دارند و.آهن را فرستادیم که در آن نیرو وسختی بسیار است و برای مردم منافعی را در بر دارد.
در این آیه، آهن نماد قدرت است که به‌عنوان پشتیبان و حافظ اجرای قانون از آن استفاده می‌شود نه به‌عنوان پیشاهنگ قانون و عدالت.
در قدیم الایام نیز گفته‌اند:
«الفُرَصُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب فَانْتَهِزوا فُرَصَ الخَیرِ»؛ فرصتها مانند ابر در حال گذر هستند پس فرصتهای نیکو را غنیمت شمارید و از آنها بهره‌مند شوید.
امیدواریم مسؤولان محترم از فرصتهای موجود برای خدمت و توسعه‌ی متوازن کشور و جای گذاشتن نام نیک در دنیا و اندوختن توشه‌ای گرانسنگ برای آخرت استفاده کنند و در موضوع پیش‌آمده نیز با مساعدت عقلای قوم و روحانیت معزّز استان سیستان و بلوچستان، با آسیب‌شناسی مشکل یادشده و سعه‌ی صدر، در پی رفع ریشه‌ای مشکلات مناطق محروم بر آیند.
ومن الله التّوفیق وعلیه التّکلان
نظرات
بدون‌نام
10 اسفند 1399 - 02:01بسیارعالی بود آقای قادری، دست مریزاد، به امید آنکه برتصمیمات مسؤولان مربوطه تأثیر گذارباشد.